Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

“ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΕ ΒΑΡΚΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ…» ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ;;;


Μέχρι σήμερα ξέραμε τις εξής βασικές μορφές συνδικαλισμού τον δογματικό συνδικαλισμό και τον ρεαλιστικό συνδικαλισμό .

Σήμερα ο αστυνομικός συνδικαλισμός – και αναφέρομαι στην αντιπροσωπευτικότερη συνδικαλιστική οργάνωση και σε όλες τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που την απαρτίζουν - εφαρμόζει μια νέα πρωτοποριακή μορφή συνδικαλισμού  , την μορφή του «βλέποντας και κάνοντας»  η της «πορείας προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα» η  του διαπιστωτικού  - γραφειοκρατικού συνδικαλισμού.

Η  αποτελεσματικότητα της συνδικαλιστικής  αυτής δράσης  είναι  παντελώς αρνητική και το  συνδικαλιστικό κίνημα έχει υποστεί στρατηγικές  ήττες. 

Ενώ πραγματικά φραστικά έχει αναγνωριστεί ο σημαντικός ρόλος του αστυνομικού επαγγέλματος , ειδικά τελευταία χρόνια της κρίσης και αμφισβήτησης όλων των θεσμών και τον δομών του Κράτους η Ελληνική Αστυνομία άντεξε –ως θεσμός -και αντέχει ως βασικός πυλώνας εγγύησης της ασφάλειας του πολίτη και της προστασίας των ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, εντούτοις η ίδια, η ηγεσία της  και το αστυνομικό συνδικάτο στάθηκαν ανίσχυροι να προστατέψουν βασικά οικονομικά  -  θεσμικά κεκτημένα και καθημερινά ανοίγονται και νέα μέτωπα αμφισβήτησης , ακόμη και της συρρίκνωσης  των συνδικαλιστικών ελευθεριών και της περιθωριοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος!! 
Και όλα αυτά τα μεν ανοικτά θέματα δεν τα «ακουμπούσε» το συνδικάτο γιατί προφανώς δεν μπορούσε να τα διαχειριστεί , για δε τα νέο ανοιγμένα και προσφάτως εμφανιζόμενα δεν είχε την διορατικότητα η να τα προβλέψει η επαναπαύονταν σε αόριστες διαβεβαιώσεις της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας και στην συνέχεια «έτρεχε και δεν έφτανε» όχι να τα αποσοβήσει αλλά ικέτευε να «ελαχιστοποιήσει την ζημιά» άλλες φορές με σπασμωδικές μορφές αντίδρασης και άλλες με εξωθεσμικές   παρεμβάσεις στις κουίντες των πολιτικών και κομματικών παρασκηνίων, αλλά δυστυχώς με τα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα.
Ακόμα και τα «δώρο» της αδιαμφισβήτητης απόφασης του ΣΤΕ , στάθηκε ανίσχυρη να διαχειριστεί συνδικαλιστικά  και επικοινωνιακά , ενώ η Κυβέρνηση  - με προφανή την αστυνομική συνδικαλιστική ανοχή  - κέρδισε και χρόνο και χρήμα και επικοινωνιακά βγαίνει και λέει ότι δίνει αυξήσεις στους ένστολους!!!!
 Την  οριστική  και αμετάκλητη  απόφαση  του ΣΤΕ το αστυνομικό συνδικάτο έπρεπε να την χρησιμοποιήσει όχι εισπρακτικά αλλά  ως ένα  «πολυεργαλείο» και μέτρο πίεσης  για να επιλύσει  μια και καλή θεσμικά και οικονομικά ζητήματα όπως το βαθμολόγιο , το μισθολόγιο και τα προκλητικά  θέματα που σχετίζονται με τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά των αστυνομικών , θέματα και ζητήματα που  την δεσμεύουν γιατί αποτελούν και βασικά σημεία των  διεκδικητικών της πλαισίων όλων των τελευταίων  συνεδρίων της.  

Και θα μπορούσε να πει κανείς με ευκολία καλά μας τα λες όλα αυτά, αλλά τι προτείνεις για να ξεφύγουμε από το τέλμα , να ξαναγίνουμε μαχητικοί, πειστικοί , να εμπνεύσουμε και εμπνευστούμε;;;
ΝΑΙ!!! ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.
Αν ξεκινήσουμε και μιλήσουμε πρώτα από όλα για την ανιδιοτέλεια των συνδικάτων και των συνδικαλιστών που πρέπει να εμπνεύσουν ξανά τους  συναδέλφους  βρίσκοντάς τους στους χώρους δουλειάς , τμήματα, περιπολικά, μηχανές, λεωφορεία , μέτρα και όπου δη, το συνδικάτο και οι συνδικαλιστές  να είναι  γειωμένοι με τα προβλήματα που θα ζουν και  να δίνουν λύσεις επιτόπου και δεν τα περιγράφουν.
Στα  πιο  σύνθετα προβλήματα ,  αιτήματα και αγωνίες των  συναδέλφων οικονομικά – ασφαλιστικά – θεσμικά με την κατάλληλη προετοιμασία ,ακόμη και με επιστημονική βοήθεια ( μελέτες, σχέδια νόμου, αιτιολογικές εκθέσεις, πλήρως κοστολογημένες προτάσεις), ανοίγουν αυτοί τον διάλογο και «σύρουν» σε αυτόν την πολιτική και φυσική ηγεσία έχοντας στην κυριολεξία την πρωτοβουλία των κινήσεων και εν τέλει και το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Όταν προκύπτουν αρνητικές εξελίξεις και τετελεσμένα γεγονότα –γιατί κάποιοι  υποτιμώντας εσάς και υπερεκτιμώντας τους εαυτούς τους αποφάσισαν για σας χωρίς εσάς - με την μορφή Νόμων η Διαταγμάτων και πρέπει να ακυρωθούν στην πράξη και να αλλάξουν υπέρ υμών , εκεί πραγματικά χρειάζονται επίμονες και μαζικές μορφές αγώνα  .
Πως  όμως θα κινητοποιήσουμε τον κόσμο μας;
Η άμεση και έμμεση σύνδεση  όλων των ένστολων και  όλων των αποστράτων στα οικονομικά , ασφαλιστικά ακόμη  και θεσμικά ζητήματα δημιουργεί τις προϋποθέσεις, ανεπανάληπτων μαζικών μορφών αντίδρασης και αγώνα που θα ανατρέπει κάθε αρνητική εξέλιξη.
Και πάλι φυσικά η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει στην αντιπροσωπευτικότερη συνδικαλιστική οργάνωση
Η πραγματοποίηση μιας συνδιάσκεψης όλων των ένστολων με την συμμετοχή  και των αποστράτων όπου θα ανταμώσουν παλιοί και νέοι γνώριμοι , συνδικαλιστές ,συνταξιούχοι μπορεί να αποτελέσει μια αφετηρία ενεργοποίησης όλων των δυνάμεων και δημιουργίας μιας τέτοιας δυναμικής που θα αποτρέπει και θα ανατρέπει κάθε επιβουλή.
 Ένα πείραμα ανοιχτής διαβούλευσης που μέσα από  μια ανιδιοτελή συμμετοχή και συζήτηση  για όλα, θα ιδρύσει μια νέα συμπαράταξη του κόσμου των ένστολων.
 Μια νέα ενιαία  πλατφόρμα ένστολων εργαζόμενων  – διατηρώντας την αυτοτέλεια της η κάθε οργάνωση  η δημιουργώντας επιτέλους και την πολυπόθητη συνομοσπονδία που θα αλλάξει όλα τα δεδομένα θεσμικής εκπροσώπησης - αγωνιστών που στοχεύουν να αλλάξουν τα συνδικάτα και να τα οδηγήσουν ξανά στο δρόμο της νίκης. 
Παίρνουμε μαζί μας «αυτά που μας ενώνουν» και αφήνουμε κατά μέρος «αυτά που μας χωρίζουν».
Υστερόγραφο. Για όλους αυτούς που θα πουν , τι θέλεις «ρε μπάρμπα» τώρα και παρεμβαίνεις και μπερδεύεσαι , έχω να πω ,πως όταν έχεις υπηρετήσει είκοσι επτά (27) χρόνια και έχεις κάνει είκοσι (20) χρόνια συνδικαλισμό με τα όποια λάθη σου και την όποια συνεισφορά σου , νομίζω πως έχεις το δικαίωμα να πεις την άποψη σου.


ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΡΩΗΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΕΛΑΣ